Σημαντική ήταν η συμμετοχή εργαζομένων στην απεργιακή συγκέντρωση και πορεία στην Αλεξανδρούπολη. Φανερή ήταν η αίσθηση ότι κάτι αλλάζει στη πόλη, πως ο κόσμος αρχίζει να βγαίνει από τον μετεκλογικό του λήθαργο και κινητοποιείται ξανά.
Φανερή όμως ήταν και η αμηχανία ή καλύτερα η αγωνία της πλειοψηφούσας στη Διοίκηση του Εργατικού Κέντρου, της υπό διάλυση ΠΑΣΚΕ και του Προέδρου του ΕΚ,κ. Γκικούδη, να εισπράξουν κάτι από αυτή τη γιορτή που ήταν κάτι παραπάνω από προφανές ότι δεν ήταν δική τους, αλλά των απλών εργαζομένων της πόλης και των πρωτοβάθμιων σωματίων. Τους το θύμισαν όμως τα συνθήματα που ακούστηκαν όταν ανέβηκε στο βήμα ο κ.Γκικούδης, συνθήματα όπως "οργάνωση από τα κάτω συντονισμός, κάτω ο υποταγμένος συνδικαλισμός" κ.α.
Από καιρό το Δ.Σ. του Εργατικού Κέντρου, προσπαθώντας να καλύψει την ανυπαρξία του και την απαξίωση του από τους εργαζόμενους της πόλης, φιμώνει κάθε διαφορετική φωνή και δραστηριότητα εργαζομένων και ανέργων. Η αρχή είχε γίνει μέσα στο καλοκαίρι όταν το Δ.Σ. του Εργατικού Κέντρου αποφάσισε (χρησιμοποιώντας γελοίες προφάσεις) να κλείσει το Kοινωνικό Στέκι Αλεξανδρούπολης που διαμορφώθηκε σε ένα τελείως άχρηστο χώρο του ΟΕΚ, όπου στεγάζοντας οι δράσεις εργαζομένων και ανέργων της πόλης, δράσεις αρωγής ενάντια στο χαράτσι, το ανταλλακτικό παζάρι και η οργάνωση του αγώνα κατά των μνημονίων της λιτότητας. Δεν έμεινε όμως εκεί. Μετά την μαζική αντιφασιστική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Ε.Κ. τη περασμένη βδομάδα, χρησιμοποιώντας ακόμα πιο γελοίες και προσβλητικές προφάσεις (του είδους, κάποιος πάτησε ακαθαρσίες και μου λέρωσε το παρκέ!) δήλωσε σε μέλη της Ανοιχτής Συνέλευσης και σε άλλες συλλογικότητες και οργανώσεις (ΚΕΕΡΦΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ) πως δεν θα διαθέτει πλέον ούτε καν αίθουσα για εκδηλώσεις, σε κανένα φορέα της πόλης. Δεν είχε καν την ευαισθησία να απαντήσει άμεσα στην αίτηση (εκκρεμεί ακόμα) για παραχώρηση του χώρου του ΕΚ, για τις 4/10, για εκδήλωση στήριξης των εργαζομένων της ΒΙΟΜΕΤ Θεσσαλονίκης (με τη συμμετοχή του σωματείου τους), ενός κλειστού εργοστασίου που οι απλήρωτοι εργαζόμενοι του προσπαθούν να επαναλειτουργήσουν μόνοι τους! Μέσω της γραμματέας του ο πρόεδρος, δήλωσε στη τοπική Επιτροπή Αλληλεγγύης, πως θα εξεταστεί το αίτημα, αλλά αν ζητηθεί από άλλο Σωματείο της πόλης η χρήση της αίθουσας την ίδια μέρα το αίτημα θα απορριφθεί! Αυτά τα ωραία....
Απόδειξη της μεθοδικής προσπάθειας φίμωσης κάθε διαφορετικής φωνής, ήταν και το γεγονός, πώς στην χθεσινή απεργιακή κινητοποίηση, η Διοίκηση του Ε.Κ. δεν επέτρεψε (για ακόμα μια φορά!) να χαιρετήσουν εκπρόσωποι κομμάτων και άλλων πρωτοβάθμιων Σωματείων. Μίλησαν μόνο δυο τρεις, από το βαθύ συνδικαλιστικό ΠΑΣΟΚ του Νομού…
Η απάντηση στο θράσος και την αλαζονεία του «Δ.Σ. Εργατικού Κέντρου Έβρου» πρέπει πλέον να δοθεί οργανωμένα και συλλογικά, από όλους τους σκεπτόμενους εργαζόμενους, τα πρωτοβάθμια σωματεία και την αριστερά της πόλης. Όλοι αυτοί πρέπει να καταγγείλουν τις πρακτικές και να απομονώσουν τη διοίκηση – σφραγίδα του ΕΚ καθώς και να αναλάβουν με ταξική ενότητα, τις αγωνιστικές δράσεις και την υπεράσπιση των εργαζομένων και ανέργων του Νομού. Το Εργατικό Κέντρο ανήκει στους εργαζόμενους και όχι στους εργατοπατέρες γραφειοκράτες. Οι μέρες τους είναι μετρημένες και το ξέρουν!
Αριστείδης Φρουζάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου