Το τελευταίο ρεφρέν

της Μαριάννας Τζιαντζή
 
Την Πέμπτη το πρωί, στο Μεταξουργείο, μια 90χρονη γυναίκα και ο 50χρονος άνεργος γιος της, ο Αντώνης, ανέβηκαν στην ταράτσα της πολυκατοικίας τους κι έπεσαν στο κενό. Η σύνταξη του ΟΓΑ της μάνας (340 ευρώ) δεν έφτανε για να ζήσουν, ενώ στο πρόβλημα της πείνας ήρθαν να προστεθούν και βαριά προβλήματα υγείας.
Ο Αντώνης Περρής ή Antony P. ήταν μουσικός. Τους τελευταίους πέντε μήνες είχε αναρτήσει στην ιστοσελίδα stixoi.info, εκατοντάδες ποιήματά του με την ακόλουθη σημείωση: «Τα τραγούδια μου είναι ακόμη ανέκδοτα.
Για νέα μελοποίησή τους, κατόπιν συμφωνίας μαζί μου». Μαζί και ο αριθμός του κινητού του για κάθε ενδιαφερόμενο.
Ανέκδοτα ήταν τα τραγούδια του, όμως οι τελευταίοι του στίχοι διαβάστηκαν από δεκάδες ίσως και εκατοντάδες χιλιάδες μάτια. Αντί για μουσική, ένας γδούπος. Το ποίημα του αποχαιρετισμού, που έχει τίτλο «Μη μείνει απ’ αυτούς κανείς» και αναρτήθηκε μια μέρα πριν τη διπλή αυτοκτονία, είναι μια συναισθηματική και πολιτική διαθήκη, που απευθύνεται σε όλους. Οι «αυτοί» είναι οι «λωποδύτες, οι τραπεζίτες κι οι αγιογδύτες κι όλοι τους οι υποτακτικοί».
Στίχοι για τη γυναίκα, τον έρωτα, την Αθήνα, το χρήμα, το 1821, στίχοι με ευχές για τα Χριστούγεννα και το Νέο Έτος. Συνήθως με διευκρίνηση του είδους του τραγουδιού: ζειμπέκικο, slow rock, ρούμπα, χασάπικο, eurodance. Tραγούδια «χιουμοριστικά», «κοινωνικο-θρησκευτικά, «κοινωνικο-πολιτικά», σύμφωνα με τη δική του ταξινόμηση.
Στην ίδια ιστοσελίδα, ο Αντώνης περιγράφει τα προσωπικά του αδιέξοδα, παρόμοια με αυτά που αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι από εμάς. Ας μην τα επαναλάβω αφού, όπως λέει ένας φίλος, που μόνο ανάλγητο δεν θα τον χαρακτήριζα, «πρέπει να κάνουμε οικονομία στις συγκινήσεις». Πώς όμως να κάνεις οικονομία στην οργή και στην ντροπή;
Με τον πιο δραματικό τρόπο βγήκαν από το συρτάρι οι στίχοι του Αντώνη. Αντί να παρουσιαστούν σε κάποιο τάλεντ σόου, του τύπου «Ελλάδα έχεις ταλέντο», φτάνουν τώρα σ’ εμάς με τον δημιουργό τους αφανισμένο. Σίγουρα κάποιος θα βρεθεί να μελοποιήσει το τελευταίο ρεφρέν:
«Δίχως έλεος, λοιπόν, δίχως οίκτο,
χτύπα τους πριν αφανιστείς,
γιατί αλλιώς μέσ’ στη μιζέρια
και μέσ’ στο άδικο θα ζεις».



Ο ίδιος γράφει;
Λέγομαι Αντώνιος Περρής. Εδώ και 20 χρόνια φροντίζω την 90 χρονών Μητἐρα μου (την γεροντοκομώ). Τώρα τα 3- 4 χρόνια έχει πάθει Αλτζχάϊμερ και τελευταία την πιάνουν και κρίσεις σχιζοφρένειας και έχει κι᾽ άλλα προβλήματα υγείας, Και τα γηροκομεία δεν δέχονται τὀσο επιβαρυμένους ασθενείς.
Το πρὀβλημα είναι ότι δεν είχα προβλέψει να έχω αρκετό ρευστό στο λογαριασμό μου, διότι έπιασε ξαφνικά η οικονομική κρίση. Παρόλο που έχω αρκετή περιουσία, και τα πουλώ όλα όσο όσο τόσο καιρό, έχω μείνει χωρίς ρευστό(χρήματα) και δέν έχουμε πια να φάμε, κι´η πιστωτική μου κάρτα με 22% επιτόκιο γεμάτη κι´ας δανείζονται με 1%, κι´άλλα έξοδα που τρέχουν. Ζω πια συνέχεια μιά ζωή δράμα.

2) Τώρα τελευταία δυστυχώς έχω νέα σοβαρότατα δικά μου προβλήματα υγείας.
Δεν έχω καμμία λύση μπρος μου. Περιουσία αρκετή αλλά ρευστό καθόλου, οπότε χωρίς φαγητό τι γίνεται ? Μήπως ξέρει κανείς καμμία λύση.
Ισχυροί της γης γιά την οικονομική κρίση που δημιουργήσατε θέλετε κρέμασμα
και σας είναι λίγο.

Μη μείνει απ´ αυτούς κανείς.

1) Τον κόσμο αυτό αν θες να φτιάξεις
πρέπει ν΄αλλάξεις τη δομή,
πρωτού λόγω της απραξίας μας
μας αφανίσει η παρακμή,
μας κυβερνούν οι λωποδύτες,
οι τραπεζίτες κι´ οι αγιογδύτες
κι´ όλοι τους οι υποτακτικοί.

R. Δίχως έλεος λοιπόν, δίχως οίκτο,
κτύπα τους πριν αφανιστείς,
γιατί αλλιώς μεσ´ στη μιζέρια
και μεσ´ στο άδικο θα ζεις,
δίχως έλεος λοιπόν, δίχως οίκτο,
μη μείνει απ´ αυτούς κανείς.

2) Λέει η εντολή ου αυτοκτονήσεις,
μα κατ´ ανάγκη αυτοκτονείς,
χτύπα τους πριν σε αφανίσουν,
εγκληματείς που αδρανείς,
της ηθικής μας απραξίας
όπως και της νωθρότητάς μας
πια ας μην είμαστ´ ασθενείς.